NamuN

aku bangun pagi ni seawal 4 a.m..wah, bangun wat qiam ke?
hmph, xde lah(rugi siot)..aku teringat blom solat isya'..lepas solat aku sambung wat keje
pagi ni sejuk dek hujan yang turun entah sejak bila..layan blues pon syok(bukan citer blue ye)

k, aku teringat sesuatu..kalo x silap dah lebih kurang seminggu daripada berlaku gegaran tsunami yg berlaku minggu lepas nih..
masa mula2 terasa, semua manusia panik;

(blok kediaman aku)

#aku tengah melayan lagu sambil lepak2 kat dalam bilik..tetiba kedengaran seperti huru hara di luar sana

A: weyh, pehal weyh?
Z: ko ade rase bergegar x tadi?

A: eh, xde pon..ok je
Z: ish, sikit punya kuat ko x prasan..tengok sume org kuar nih sebab tu la
I: a'ah..kuat kot

Q: ermm..ek?ok2..(masuk semula ke dalam bilik

lepas tu kan, tudia...semua pakat post kat FB pasal kejadian tersebut..
kebanyakannya post yg baik2 la..dan alhamdulillah ada yang sedar bahawa kejadian tersebut merupakan amaran daripada Allah s.w.t. untuk menyedarkan manusia yang sedang leka..

umpama loceng pagi yang mengejutkan kita, kita tersedar akan keterlekaan diri dengan dunia

ok, takat tu aku nak puji la..tapi masalahnya kan..loceng bangun pagi tu manusia anggap hanya sekadar loceng
bila berbunyi, kita tersedar...tapi bila dah senyap..kita sambung tidor balik..sambung tidor BALIK?
jenis ketegaq macam ni memang nampak jelas dah..sekarang ni suma kembali leka dengan dunia semula
astaghfirullaalazim...manusia oh manusia..